Forst-Osica rewelacyjny duet bohaterów,a lektor Gosztyła tak dobry w swoim fachu jak 1GA Świątek

Forst-Osica rewelacyjny duet bohaterów,a lektor Gosztyła tak dobry w swoim fachu jak 1GA Świątek

"Pożar, który w końcu zgasł (...) Dopóki płonie, ludzie pędzą ci na pomoc. Nikt nie pozostaje obojętny, a ty nie jesteś w nim sama. Kiedy jednak zaczyna dogasać, a potem ogień całkowicie ustępuje, zostajesz w zgliszczach jako jedyna."

Forst jest złamany. Opuszcza swoje ukochane Tatry i zaszywa się w Bieszczadach. To w końcu muszą być, tak czy inaczej, góry.
Znajduje schronienie u starej kobieciny, gdzie zajmuje się gospodarstwem w zamian za dach nad głową i coś do jedzenia.
Niestety jego złe fatum podąża najwyraźniej za nim. Na szlaku bowiem zostają znalezione zw£oki młodej dziewczyny z nieznanym piętnem wypalonym na czole. A wkrótce ofiar pojawia się więcej. I tym sposobem Forst zostaje wciągnięty w kolejną zagadkę..

"Ludzie umierają, Forst.
(...)
Ludzie umierają dłużej, niż żyli."

Kolejne spotkanie z komisarzem, tym razem w moich ukochanych Bieszczadach, gdzie w latach 90tych jeździłam na wycieczki, czy na obóz harcerski. Gdzie w Wołosatym słuchałam Starego Dobrego Małżeństwa (zresztą ich utwór "Bieszczadzkie Anioły" tak często pojawia się w fabule, że teraz będę go nucić cały czas przez conajmniej miesiąc..) na bardzo kameralnym koncercie. Teraz przemierzałam ponownie te szlaki idąc tropem m0rdercy. Słuchając wymęczonego umysłu Wiktora i ciągłego utyskiwania Osicy. Zresztą, dialogi Forsta z Osicą mogłabym czytać godzinami, chyba nigdy nie znudzi mi się ich relacja.
Zmiana otoczenia nie wpływa jednak na to, jak dobrze ten duet radzi sobie z kolejnymi przeszkodami i jak, pomimo przeszkód, prowadzą nas szlakami do rozwiązania zagadki.
A to, w jaki sposób autor przedstawił historię okolicy czy choćby najbardziej znane lokalne przysmaki sprawia, że chciałoby się faktycznie rzucić wszystko i wyjechać w te magiczne góry...

"Pożar, który w końcu zgasł (...) Dopóki płonie, ludzie pędzą ci na pomoc. Nikt nie pozostaje obojętny, a ty nie jesteś w nim sama. Kiedy jednak zaczyna dogasać, a potem ogień całkowicie ustępuje, zostajesz w zgliszczach jako jedyna."

Forst jest złamany. Opuszcza swoje ukochane Tatry i zaszywa się w Bieszczadach. To w końcu muszą być, tak czy inaczej, góry.
Znajduje...

"(..) Ruszam gdzieś w Połoniny. Tam zmęczony wspinaczką. Człowiek staję się inny..."

Forst zawsze upada, začpany, nachalny i potem nagle strzepuje ten przysłowiowy popiół i pnie się pełny energii do rozwiązywania spraw kryminalnych na górskich szlakach. Avengers po roku w Polsce.

"Każdy z nas ma jakieś berdo, na które musi się wspiąć"

⭐ Forst po ostatnich tragediach które go spotkały uciekł w Bieszczady, zaszył się w niewielkiej wsi i znalazł nocleg u starszej kobiety. W zamian zajmie się jej gospodarstwem i podupadającą chatą.
Zostawił wszystko i wszystkich za sobą, nie potrafiąc poradzić sobie z tym, co bezpowrotnie utracił. Pełen żalu chciał przestać istnieć i odludne tereny Bieszczad wydają się idealnym terenem. Sielanka nie trwała krótko, bo w okolicy bowiem zaczęto odkrywać niemożliwe do identyfikacji ciała, wszystkie z wypalonym między oczami, nieznanym symbolem. Miejscowa policja nie ma pojęcia o takich sprawach, u nich największe przewinienie to jazda na rowerze po alkoholu. Śledztwo stoi w miejscu a w górach pojawiają się kolejne ofiary. Komenda główna z jakiegoś powodu odmawia pomocy. Jedynym, kto może jej udzielić, jest pewien komisarz na wygnaniu… Do którego zgłasza się młoda policjanta z miejscowej komendy.

⭐To był świetny tom, oczywiście wygrywają rołsty Forst VS Osica. Tęskniłem za tym!
Ciekawa zagadka kryminalna i masa śmiechu. Tutaj Osica gra pierwsze skrzypce. Uwielbiam te serię i bardzo polecam ✌️

Wydawnictwo Filia, bardzo dziękuję za egzemplarz 🙌
#współpracareklamowa

Zapraszam na mój Instagram/Bookstagram - lukasz_czyta

"(..) Ruszam gdzieś w Połoniny. Tam zmęczony wspinaczką. Człowiek staję się inny..."

Forst zawsze upada, začpany, nachalny i potem nagle strzepuje ten przysłowiowy popiół i pnie się pełny energii do rozwiązywania spraw kryminalnych na górskich szlakach. Avengers po roku w Polsce.

"Każdy z nas ma jakieś berdo, na które musi się wspiąć"

⭐ Forst po ostatnich tragediach...

Trochę mi ulżyło, że komisarz "wrócił do żywych".

Trochę mi ulżyło, że komisarz "wrócił do żywych".

Jedna z lepszych części o Forście, choć nadal nie wybaczyłam Mrozowi tego, co zrobił z Dominiką.
Osica jest w życiowej formie, zwłaszcza gdy wspomina tę okropną adwokat z Warszawy 🤣

Jedna z lepszych części o Forście, choć nadal nie wybaczyłam Mrozowi tego, co zrobił z Dominiką.
Osica jest w życiowej formie, zwłaszcza gdy wspomina tę okropną adwokat z Warszawy 🤣

Jak dla mnie to już nie ten sam Forst. Mróz z komisarza zrobił nieco wymocza, mruka i nijakiego bohatera. Fakt, w finale - który swoją drogą jest moim zdaniem niepotrzebnie długi reflektuje się. Ogólnie uważam, że cała epopeja komisarza powinna skończyć się po sprawie z Gjordem. Oczywiście jest tutaj dużo bzdur, z którym autor jest znany. Jednak wiadomo - czytałeś poprzednie, przeczytasz kolejne, bez względu na wszystko.

Jak dla mnie to już nie ten sam Forst. Mróz z komisarza zrobił nieco wymocza, mruka i nijakiego bohatera. Fakt, w finale - który swoją drogą jest moim zdaniem niepotrzebnie długi reflektuje się. Ogólnie uważam, że cała epopeja komisarza powinna skończyć się po sprawie z Gjordem. Oczywiście jest tutaj dużo bzdur, z którym autor jest znany. Jednak wiadomo - czytałeś...

Nie wiem którego kocham bardziej Frosta czy Osicę.

Nie wiem którego kocham bardziej Frosta czy Osicę.

Do Remigiusza Mroza podchodziłam z rezerwą - po literackiej „wpadce” nt. Wysp Owczych - i obawami, czy tak twórczy autor może pisać dobrze? Dziś daję 9* za dziewiąty tom losów komisarza Forsta i mojego ulubionego nadinspektora Osicy-Łasicy.
Bardzo dobre dialogi głównych bohaterów, świetnie przedstawiony czarny charakter - spiritus movens działań komisarza. Podobała mi się konstrukcja tej powieści i nieoczywiste rozwiązanie zagadki. Forst, przybity rodzinną tragedią, szuka w górach tego, co zwykle - zapomnienia, ale i zakończenia cierpienia, z którym ciężko żyć. Spotkanie policjantki z Wetliny wiele zmieni w postrzeganiu przez komisarza losu, który doświadcza każdego, a ojcowska, przyjacielska postawa Osicy, który jest niczym opoka w trudnym dla naszego ulubieńca czasie, będą stanowiły dwa filary odrodzenia - przemiany Forsta.
Remigiusz Mróz to dobry piechur, znający dość dobrze bieszczadzkie szlaki, choć ewidentnie lepiej zna Tatry. Przy okazji akcji wokół Smreka ewidentnie zaginęła gdzieś zapomniana bacówka w niezapomnianym klimacie (tym, którzy eksplorują Bieszczady nie muszę zdradzać nazwy),a aż prosiło się o taką bazę dla naszego komisarza.
Efekty działania wszelkich dostępnych substancji odurzających Autor przedstawia tak wiarygodnie, że trudno oprzeć się wrażeniu, że wie, o czym mówi!
Audiobook czyta Krzysztof Gosztyla, więc życie codzienne schodzi na dalszy plan, a ściganie przestępców w Bieszczadach staje się priorytetem.
Bardzo dobre jest to Berdo!

Do Remigiusza Mroza podchodziłam z rezerwą - po literackiej „wpadce” nt. Wysp Owczych - i obawami, czy tak twórczy autor może pisać dobrze? Dziś daję 9* za dziewiąty tom losów komisarza Forsta i mojego ulubionego nadinspektora Osicy-Łasicy.
Bardzo dobre dialogi głównych bohaterów, świetnie przedstawiony czarny charakter - spiritus movens działań komisarza. Podobała mi...

To już dziewiąte spotkanie z Komisarzem Forstem, mam wrażenie, że zdecydowanie bardziej go lubię niż na początku serii, ale jak dla mnie pierwsze skrzypce gra Osica, jest świetnym bohaterem. Z książką w formie audiobooka uporałam się w niecałe dwa dni, co jest zasługą świetnego pana Gosztyły. Bardzo mi się podobało, że akcja toczy się w Bieszczadach, szkoda, że w kolejnej części Forst i Osica wracają do Zakopanego, ale i tak już nie mogę się doczekać.

To już dziewiąte spotkanie z Komisarzem Forstem, mam wrażenie, że zdecydowanie bardziej go lubię niż na początku serii, ale jak dla mnie pierwsze skrzypce gra Osica, jest świetnym bohaterem. Z książką w formie audiobooka uporałam się w niecałe dwa dni, co jest zasługą świetnego pana Gosztyły. Bardzo mi się podobało, że akcja toczy się w Bieszczadach, szkoda, że w kolejnej...

Witaj z powrotem Komisarzu!
Zarzekałam się że do Forsta już nie wrócę ze względu na moje opinie o taśmie produkcyjnej Pana Mroza, ale to było silniejsze ode mnie. No i cieszę się że przesluchalam Berdo w fenomenalny wykonaniu Pana Gosztyły. Komisarz stacjonuje teraz w innych górach, gdzie ktoś wydaje się kopiować morderstwa z Zakopanego. Być może sama fabuła nie jest porywająca ale duet Osica-Forst dostarcza odpowiedniej ilości wrażeń, nareszcie bez mdłych wątków romansowych. Chociaż zabrakło Big Redów wraca do nas komisarz z początku serii. Doświadczony przez los, pokiereszowany ale walczący ze złem bo to silniejsze nawet od jego nałogów. Uwielbiam kryminały z gór i po słabym "Paderbornie" daje Berdo mocna 8. Przesłuchałam z prawdziwą przyjemnością!

Witaj z powrotem Komisarzu!
Zarzekałam się że do Forsta już nie wrócę ze względu na moje opinie o taśmie produkcyjnej Pana Mroza, ale to było silniejsze ode mnie. No i cieszę się że przesluchalam Berdo w fenomenalny wykonaniu Pana Gosztyły. Komisarz stacjonuje teraz w innych górach, gdzie ktoś wydaje się kopiować morderstwa z Zakopanego. Być może sama fabuła nie jest...